alaqaranlıq

alaqaranlıq
sif.
1. Bir az qaranlıq, yarıişıq, yarıqaranlıq. Onu <Tanyanı> həbsxananın qalın divarları, alaqaranlıq koridorları sıxır, <o> qaçıb qurtulmağa çarələr düşünürdü. A. Ş.. Qəza icraiyyə komitəsi dəftərxanasında ən dibdəki alaqaranlıq otağa girsəydiniz, bir neçə dolab və bir masa ilə bir kürsü görərdiniz. H. N..
2. Səhər çağı, sübh gün çıxmaq üzrə olanda, dan yeri sökülən vaxt. Hava alaqaranlıq ikən biz kəndə girdik. Kənd təzətəzə oyanırdı. S. R.. Cahandar ağa başa düşdü ki, pristav onu alaqaranlıqda boş-boşuna yanına çağırmır. İ. Ş.. <Qəhrəman> atası ilə birlikdə səhər ala-qaranlıqdan z. dükana gedər, axşam gün batandan sonra evə qayıdardı. M. İ..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • toran — is. 1. Səhər hava işıqlanan və ya axşam hava qaralmağa başlayan vaxt; alaqaranlıq. Axşam toranı. – <Kazım> səhər toranında meşəyə girdi. M. İ.. Toran çağı (vaxtı) – səhər havanın hələ işıqlanmadığı və ya axşam hələ qaranlıq düşmədiyi vaxt;… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • fələq(q) — ə. şəfəq, dan alaqaranlıq, sübh …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • bozarantı — is. 1. Havanın səhərə yaxın alaqaranlıq halı. 2. Uzaqdan boz görünən şey, yer …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çəki — 1. is. 1. Bir şeyin tərəzidə çəkilməklə müəyyənləşdirilən ağırlığı; vəzn. Taxılın çəkisi. Çəki daşı – şeyləri çəkmək üçün ağırlıq ölçüsü kimi işlədilən müəyyən ağırlıqda cisim, tərəzi daşı. <Tahir> dəmir çarpayının altında cərgə ilə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • işıq — is. 1. Ətrafı işıqlandıraraq, onu gözlə görünəcək hala salan şüa enerjisi; nur, ziya. Gün işığı. Ay işığı. Lampa işığı. Fənər işığı. İşıq şüası. – Yağışın arasında küçələrdə yanan elektrik işıqları tutqun bir ziya nəşr edirdilər. S. H.. Şam… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • müzlim — sif. <ər.> klas. 1. Qaranlıq, zülmətli. Müzlim bir gecə. 2. Məchul, şübhəli, qaranlıq. O məni özü ilə bərabər, sanki bildiyim və tanıdığım bu dünyadan daha müzlim, daha çirkin bir dünyaya sürükləyirdi. M. S. O.. Gənc qız bu alaqaranlıq… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • obaşdan — z. 1. Alaqaranlıq, səhər tezdən, hava açılmamış. Obaşdan oyanmaq. – Aslan isə, – vaxt keçir, – deyə obaşdan gedib vağzalı kəsdirib oturdu. C. C.. Çiynindən aşırıb boz çantasını; Obaşdan məktəbə bir uşaq gedir. H. Arif. 2. Orucluqda hava… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qoyun — 1. is. Ət, yun və süd verən sıx, qıvrım tüklü gövşək ev heyvanı. Alışan tayaların işığında hürküşüb bir birinə qarışmış qoyun sürüləri mələşir. M. Rz.. ◊ Qoyun kimi – təbiətcə çox yumşaq, həlim, sakit, dinc. Qoyunu qoyun ayağından, keçini keçi …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qürub — is. <ər.> Batma, üfüqün altına keçib görünməz hala gəlmə. Günəşin qürubu. Qürub vaxtı. – Günəş qürubunun qırmızı buludları günbatan tərəfi . . bürümüşdü. C. M.. Uçan durna, sönən qürub nağılları andırır. Ə. Cəm.. // Günbatan vaxt. Müşavirə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • tarlaşmaq — f. Tar olmaq, alaqaranlıq olmaq, qaranlıq düşmək. Hava tarlaşmışdı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”